Mükemmel

Mükemmel veya doğruyu arar mısınız?

Aslında aramaya gerek yok. Çünkü doğanın kendisinde mükemmel veya doğru yok.

Mükemmel nihayete ermiş, eksiksiz demek. Doğada böyle bir şey söz konusu değil. Bu durumda biz neden arar dururuz? Bunun kişilik yapılanması ile alakası var.

Önemli olansa, eğer mutlu ve huzurlu bir hayatı hedefliyorsak, uyum sağlama yöntemlerine odaklanmak. Mükemmeli sorgulamak ve aramak bizi tüketen bir uğraşa sokuyor. Sonuçsuz efor da en sonunda depresif bir ruh durumuna sebep veriyor. Bu nedenle doğaya bakıp bazı gerçekleri kabullenmek gerekiyor. Bunların en önemlisi de doğanın mükemmel olanı değil, en iyi uyum sağlayanı seçiyor olması.

Mutasyon ile çeşitlenen canlılardan en iyi uyum sağlayabilenler hayatına devam ediyor.

Biz de buna benzer düşüncelerimizi, hareket ve tepkilerimizi çeşitlendirip, en iyi uyum sağlayanlarını seçmeliyiz.

Ama ego, süper ego buna engel oluyor.

Çünkü bunların tanım kalıpları var. Ego kendimizi tanımlatıyor, süper ego çevresel etmenler üzerinden bize görevler yüklüyor. Böylece kendimizi sürekli değiştirmek konusunda zorlanıyoruz, bunu kötü bir şey olarak yorumluyoruz.

Bunlar nedeniyle hareketlerimizi çeşitlendirmek zorlaşıyor. Mekan değişikliği, insan/çevre değişikliği bu yüzden iyi geliyor olabilir. Çünkü artık süper egonun endişeleneceği bir şey kalmıyor.

Artık temiz bir sayfada başlıyoruz. İnsanların beklentisi veya seninle ilgili herhangi bir tanımları yok.

Tekrar özgür kalıyoruz.

Yeniden başlayıp, çeşitlenebiliyoruz.

Buna rağmen yine tekrarlara düşüyoruz. Çünkü bilişsel anlamda kalıplarımız var. Kas hafızası gibi. Kendimizi tekrarlıyoruz. Bir zaman sonra hayatımızdaki yeni insanlar bizi eski insanların tanıdığı gibi tanıyor. Aslında yine aynı kalıplara düşüyoruz.